آموزش فلوت کلیددار

به آسانی می توان گمان برد که نخستین بار انسان های اولیه با شنیدن صدای بادی که در میان نی‌های میان تهی و تنه درختان سالخورده پیچیده و صدای خوش آهنگی حادث می کرده است، اصوات مطبوع موسیقی را از سایر صداها بازشناخته و همین امر انگیزه آن ها در ساختن انواع نی ها و سازهای بادی بوده است.

شکل انواع گوناگون فلوت، در حجاری هایی که بر روی کتیبه های سنگی شده و همچنین در بسیاری از تصاویر و تابلوهای قدیمی، بسیار دیده می شود. برخی نیز می گویند که نخستین بار مردم نئاندرتال آلمان به صدای دل انگیزی که از دمیدن در یک سر نی شکسته تولید می شود، پی برده اند. در افسانه قدیمی یونانی پان و سیرنکس هم به این موضوع اشاره شده است.

فلوت جزء قدیمی ترین سازهای بادی در جهان محسوب می‌شود که باستان شناسان  قدمت آن را به چند هزار سال قبل نسبت می دهند. ولی نمونه‌های جدید آن با شکل کنونی از اوایل قرن هجدهم در ارکستر مورد استفاده قرار گرفته‌اند.

در گذشته فلوتها از جنس چوب ساخته می‌شدند(به همین دلیل در قدیم از آن به عنوان ساز بادی چوبی نام برده می‌شد) اما امروزه با وجود آلیاژهای مختلف از جنس طلا، نقره، مس، نیکل، پلاتینیوم  و...ساخته می شوند.

لیکن ملاک تقسیم‌بندی آن جنس و آلیاژی که در ساخت آن استفاده شده نیست، بلکه نحوه تولید صدای آن است.

فلوت کلید‌‌دار (flute) در رده سازهای بادی قرار می‌گیرد و تقریبا مانند نی ایرانی است. اکثر سازهای بادی از طریق لرزش قمیش ایجاد صدا می‌کنند اما فلوت از نوسان هوای دمیده شده درساز تولید صدا می‌کند. به عبارت دیگر فلوت دهنی ندارد و نفس اجرا کننده از راه سوراخی که در کنار لوله (نزدیک سر آن) تعبیه گردیده، وارد لوله می‌شود سپس با باز و بسته کردن سوراخ‌های متوالی با انگشتان، صدای به وجود آمده را کنترل می‌نمایند. در نیمه ی اول قرن نوزدهم میلادی شخصی به نام تئو بالد بوهم برای فلوت کلید هایی اختراع کرد و تعداد سوراخ های آن را افزایش داد که موجب ترقی عظیم در اجرا و صدا دهی فلوت گردید.‌ در حال حاضر به فلوت ، فلوت بوهم یا فلوت کلید دار نیز می گویند. وسعت صوتی این ساز سه اکتاو می باشد. امروزه این ساز بیشتر از نقره و کروم ساخته می شود .

فلوت کلیددار با نامهای مختلفی مانند فلوت مدرن، فلوت کنسرت و فلوت بوهم(نام سازنده آلمانی آن) شناخته می شود.

قسمت های مختلف فلوت

فلوت یک لوله مسدود است که از سه قسمت تشکیل می شود:

• سر(head)

      محل دمیدن نوازنده بر روی این قسمت قراردارد که یک سر آن نیزمسدود است.

• بدن (body)

       این قسمت طول نسبتا زیادی دارد که سوراخ هایی روی آن ایجاد شده اند و این سوراخ ها با سوراخ گیرپوشانده شده اند.

• پایه (foot)

      این قسمت بعدها به فلوت اضافه شده است و دو نیم پرده به وسعت آن اضافه می کند.

انواع دیگر فلوت:

فلوت آلتو

 این ساز که در آخرین دهه ی قرن نوزده اهمیت ویژهای یافت، در پارتیتورهای ایگوراستراوینسکی و موریس راول بسیار مورد توجه قرارگرفت. در بسیاری از متن های مربوط به ارکستراسون و یا در پارتیتورها فلوت آلتو، فلوت باس نامیده شده است ( تا قبل از پیدایش فلوت باس). در حال حاضر این ساز یکی ازسازهای ارکستر سمفونیک به شمار می رود، اگرچه به ندرت درپارتیتورها دیده می شود.

 لوله فلوت آلتو ضخیم تر و بزرگ ترازفلوت معمولی است و بدنه آن مانند فلوت، مستقیم است و یا مانند فلوت باس، صدو هشتاد درجه خم شده است. همان طور که از صدا دهی واقعی فلوت آلتو پیدا است این ساز انتقالی است و سیستم انگشت گذاری آن مثل فلوت است ولی هر نوتی که می نوازد یک چهارم درست پایین تر ازآنچه نوشته می شود صدا می دهد و بنابراین، به فلوت (سل) نیزشهرت دارد.

صدا در این منطقه معمولی و فاقد درخشندگی است. این منطقه در فلوت درخشندگی بهتری دارد. اگرچه تمام تکنیک های عمومی فلوت درفلوت آلتو نیز قابل اجرا هستند اما تولید نت ها در فلوت آلتو، به دلیل اندازه و حجم بزرگ تر لوله، به نفس بیشتری نیازمند است. نت های پایینتر (بم تر) فلوت آلتو غنا و قدرت بیشتری دارند اما در مناطق صوتی پایین این سازبیشتر استفاده شود.

فلوت باس

از اواسط قرن نوزده نوازندگان و سازندگان فلوت به فکر ساختن سازی باس دراین خانواده افتاده اند. تئوبالد بوهم، اولین کسی بود که سعی در ساختن یک فلوت باس کرد اما نتیجه فاقد کارآیی لازم بود. تا سال۱۹۳۰ اقدامی در این مورد نشد و در این سالها رودال و کارل که هر دو از سازندگان فلوت بودند، براساس فلوت بوهم، فلوت باس را ساختند.

قسمت بالایی این ساز، صدوهشتاد درجه به پایین، ازقسمت سر، خم می شود و در این حالت لوله اصلی از طرف راست بدن نوازنده عبور می کند

این ساز یک اکتاو پایین تر از آنچه نوشته می شود صدا می دهد. نوازندگی فلوت باس از فلوت آلتو مشکل تر نیست ولی به خاطر بدیع بودن و گران بودن ساز، درارکسترها کمتر استفاده می شود و آهنگسازان نیز در آثار خود، به ندرت آن را به کار می برند. صدای این ساز را می توان دربعضی ارکسترهای مجلسی، موسیقی های فیلم و بعضی گروه های موسیقی شنید.

فلوت باس در محدوده صوتی پایین و بم خود بسیار غنی و تاثیرگذاراست.

 استفاده از چند فلوت

در دوران کلاسیک آهنگسازان در تعداد فلوت هایی که در آثارشان استفاده می کردند تغییراتی دادند. هایدن معمولا از دو فلوت استفاده می کرد اما در قطعه خلقت (creation) احتیاج به سه فلوت پیدا کرد. موتسارت گاهی فقط از یک فلوت استفاده می کرد. از دوره بتهون استفاده ازدو فلوت در ارکستربه تدریج معمول شد و گاه نیز از دو فلوت و یک فلوت پیکولو استفاده می کردند.

در بیشتر ارکسترهای قرن نوزده استفاده از سه فلوت در ارکستر رایج شد و از چهار فلوت یا حتی پنج ساز از خانواده ی فلوت (دو پیکولو یا یک پیکولوو یک آلتو) نیز استفاده می کردند.

پیکولو

این نوع از فلوت در اوایل سده ۱۷ به ارکستر معرفی شد. اولین آهنگ‌هایی که در آن از پیکولو هم استفاده شده است، مربوط به سال ۱۷۱۱ و اپرای رینالدو از فریدریش هندل است. لودویگ وان بتهوون اولین آهنگ‌سازی بود که از پیکولو در سمفونی‌هایش (پنجم، ششم و نهم) استفاده کرد و برای این ساز قطعاتی جداگانه نوشت.

این ساز کوچکترین ساز خانواده بادی چوبی ها و ارکستر می باشد.

طول این ساز نصف فلوت است، دارای زیر ترین گستره صوتی در بادی چوبی ها و ارکستر (دوره ی رمانتیک به بعد) می باشد. نت این ساز را با کلید سل می نویسند.

آموزش فلوت کلید دارغرب تهران، در آموزشگاه موسیقی شیدا واقع در ناحیه مرزداران و شهرک ژاندارمری ارائه میگردد.

آموزش فلوت،آموزش فلوت کلید دار

آموزش فلوت در مرزداران، آموزش فلوت کلید دار در مرزداران،آموزش فلوت حرفه ای،آموزشگاه فلوت در مرزدارن،آموزشگاه فلوت ژاندارمری